بیگ بنگ: بتازگی “تلسکوپ خورشیدی دانیل اینوی” عکس‌هایی واضح و خیره‌کننده‌ای از سطح خورشید ثبت کرد. اولین تصاویر این تلسکوپ، پلاسمای آشفته سطح خورشید را با وضوع بسیار بالا نشان می‌دهد.

به گزارش بیگ بنگ، در تصاویر ویژگی‌های سطحی خورشید با وضوح ۳۰ کیلومتر دیده می‌شود. این ویدئو و عکس‌ها، پلاسمای “جوشان” متلاطم را نشان می‌دهند که کل خورشید را احاطه کرده است. “ساختارهای سلول مانند”، حرارت را از درون خورشید به سطحش منتقل می‌کنند. هر یک از این ساختارها به اندازۀ ایالت تگزاس در حدود ۱۱۲۶ کیلومتر هستند.

پلاسمای داغ خورشید در مراکز ِ روشن این “سلول‌ها” بالا می‌آید، خنک شده و سپس در زیر سطح در خطوط تاریک غرق می‌شود. در این خطوط تاریک، می‌توانیم نشانگرهای کوچک و درخشان ِ میدان‌های مغناطیسی را مشاهده کنیم. این لکه‌های درخشان که قبلا با چنین وضوحی دیده نشده بودند به نظر انرژی را به لایه‌های خارجی جو خورشید به نام “تاج خورشیدی”(Corona) کانال‌کشی می‌کنند. دمای این نقاط ِ درخشان در مرکز تاج خورشیدی احتمالا به یک میلیون درجه می‌رسد.

“تلسکوپ دانیل اینوی” پیشرفته‌ترین تلسکوپ خورشیدی است که تاکنون ساخته شده است. اکنون، اولین تصاویر این تلسکوپ منتشر شده که در آنها پلاسمای آشفته سطح خورشید به وضوح مشخص است. این تلسکوپ، در قله هالئاکالا (Haleakalā) یا آتشفشان مائوئی شرقی در هاوایی قرار دارد. این تلسکوپ مجهز به یک آینه عظیم ۴ متری است و این بزرگترین آینه‌ای است که بر روی یک تلسکوپ خورشیدی تاکنون نصب شده است. این تلسکوپ را بنیاد ملی علم آمریکا برای شناخت اثرات خورشید بر زمین نصب کرده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: NSF

بیگ بنگ: دانشمندان بر این باورند که ماه میلیاردها سال پیش دارای میدان مغناطیسی بود و شباهت زیادی به میدان مغناطیسی زمین داشت. اما این میدان پس از مدتی خاموش شد و از کار افتاد؛ اکنون تیمی از دانشمندان MIT میگویند که دلیلِ آن، هسته آهنی بود که «دینام» قدیمیِ درون این قمر را تقریبا یک میلیارد سال گذشته از کار انداخت.

به گزارش بیگ بنگ، «بنجامین وایس» استاد علوم سیاره‌ای در MIT گفت: «میدان مغناطیسی، یک چیز ناآشکاری است که در فضا گسترده شده است؛ مثل یک میدان نیروی نامرئی. ما نشان دادیم که دینامی که میدان مغناطیسی ماه را پدید آورد، تقریبا ۱ تا ۱.۵ میلیارد سال پیش از بین رفت؛ به نظر می‌رسد که این میدان مشابهِ میدان مغناطیسی زمین تامین نیرو شده باشد.»

دانشمندان بر این باورند که شرایط بغرنجِ هسته ماه زمینه را برای بروز اثر دینام فراهم کرد. بازه زمانی که محققان برای از بین رفتن آن اعلام کرده اند، با این نظریه های قراردادی همخوانی دارد که می‌گویند میدان مغناطیسی ماه پس از تبلورکاملِ هستۀ آن از بین رفت.

سنگ‌های مغناطیسی باستانی

محققان علائم مغناطیسیِ سنگ‌های ماه را که با فضاپیماهای آپولوی ناسا جمع‌آوری شده بود، مورد بررسی و تحلیل قرار دادند. آنها دریافتند که سنگ‌هایی به قدمت ۴ میلیارد سال دارای نشانه‌هایی از یک میدان مغناطیسی قوی هستند؛ میدانی که دو برابر قوی‌تر از میدان مغناطیسیِ فعلی زمین بوده است. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Science منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: futurism.com

بیگ بنگ: مجموعۀ سه جلدی «تاریخ علم»، به شرح روند تاریخی پیشرفت علوم، از کشف آتش تا جدیدترین فناوری‌های بشر اختصاص دارد. نگارنده جهت نشان دادن سیر تکاملی علوم، نقش و تأثیرات هر کشف در این روند به مخاطب، مطالب کتاب را در پنج دوره، تحت عناوین: طلوع علم، عصر رنسانس و روشنگری، انقلاب صنعتی، عصر اتمی و عصر اطلاعات طبقه‌بندی کرده است.

نام اصلی: DK science: a decisive visible guide
تاریخ علم (سه جلد)
جلد اول: از دوران باستان تا انقلاب صنعتی – ۲۶۴ صفحه
جلد دوم: از انقلاب صنعتی تا کشف اتم – ۳۸۰ صفحه
جلد سوم: از کشف اتم تا عصر اطلاعات – ۳۴۱ صفحه
نوشته: آدام هارت دیویس
ترجمه: شادی مشکوه‌السادات، سارا فروغی‌اصل
ناشر: سبزان
موضوع: تاریخ علم
چاپ اول: ۱۳۹۲

علم صرفا مجموعه‌ای از پاسخ‌ها به پرسش‌های مطرح شده در ذهن دانشمندان نیست، بلکه جستجویی مداوم و خستگی ناپذیر برای یافتن حقیقت جهان است که تنها شامل حقایق نمی‌شود. بلکه تلاش‌های صور گرفته برای کشف و رمزگشایی از رموز هستی را نیز شامل می شود. در این مسیر و روند طاقت فرسا، اثبات یک فرضیه علمی معمولا منجر به کشف‌های بعدی شده و نوعی تسلسل اکتشاف را به وجود آورده است. برای مثال، بهتر است نگاهی به کشف خلاء بیاندازیم؛ نظریه‌ها دربارۀ آن در قرن هفدهم میلادی به سرعت رشد کرده و قرن هجدهم منجر به اختراع ماشین بخار شده و صنعت را به یمن این این کشف به سرعت دگرگون ساخت. این کشف در قرن نوزدهم باعث اختراع مهم دیگری به نام لوله پرتوی کاتدی شد. امروزه کاربردهای خلا در همه زوایای صنعت و فناوری انکارناپذیر می باشد.

نویسندۀ کتاب برای این که بتواند سیر تکاملی علوم، نقش و تاثیرات بعدی هر کشف را در این روند به خواننده نشان دهد، کتاب را در ۵ دوره تحت عناوین: طلوع علم، رنسانس و روشنگری، انقلاب صنعتی، عصر اتمی و عصر اطلاعات طبقه بندی کرده و سپس در هر دوره، تاریخچه هر اکتشاف و واقعه علمی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. با توجه به اینکه ایده‌های علمی معمولا به طور همزمان توسط چندین محقق به طور مستقل پرورانده می شوند.

در کتاب سعی شده است به تمام ادعای موجود درباره یک کشف یا اختراع اشاره شده و در قالب یک بخش چند صفحه‌ای و به تفصیل نحوه اختراع یا کشف پدیده و افراد دخیل در آن به همراه تصاویر و جداول ارائه شود. برای نشان دادن تسلسل پیشرفت‌ها و کشفیات علمی، در ابتدای هر بخش تاریخچۀ مختصری دربارۀ پیش زمینه‌های اختراع یا کشف در کادری تحت عنوان «قبل از این» و در پایان هر بخش نیز نگاهی مختصر به آنچه در پی این کشف یا اختراع رخ داده، به همراه ارجاعاتی به بخش‌های مرتبط در ادامۀ کتاب و یا جلدهای دیگر تحت عنوان « بعد از این» آمده است. تا خواننده به راحتی به هم پیوستگی و نقش هر کشف علمی پی ببرد.

خرید کتاب‌ها از اینجا

سایت علمی بیگ بنگ: bigbangpage.com

بیگ بنگ: جهان صدها میلیون سال پس از بیگ بنگ، سوپی از اتم‌های هیدروژن بود که در تاریکی مطلق شناور بود. این مخلوط کیهانی به قدری متراکم و چگال بود که نورِ نخستین ستاره‌ها نیز توان نفوذ به درون آن را نداشتند؛ مِه هیدروژنی نور ستاره‌ها را جذب کرده و سپس آنها را پراکنده می‌ساخت. با پیدایش آرام و تدریجیِ ستاره‌ها، کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های بیشتر، جهان وارد «عصر تاریک کیهان» شد. بتازگی اخترشناسان نخستین شواهد مستقیم از این دوره که اولین نسل از ستارگان به وجود آمد و گاز هیدروژن یونیزه شد را کشف کردند.

به گزارش بیگ بنگ، شرایط حدود ۵۰۰ میلیون سال بعد دستخوش تغییر قرار گرفت و یک دوره کیهانی عظیم به نام عصر بازیونش(Reionization) آغاز شد. با بزرگتر شدن کهکشان‌های قدیمی و تابش انرژی‌های قدرتمند توسط آنها، مِه کیهانی به تدریج از بین رفت؛ اتم‌های هیدروژن به پلاسمایی از الکترون‌ها و پروتون‌های آزاد تبدیل شدند. ناگهان، نور قابلیت حرکت در سرتاسر جهان را بدست آورد؛ این امر ابتدا از طریق حباب‌های پلاسمایی که کهکشان‌های بزرگ را احاطه کرده بود، صورت گرفت. سپس این حباب‌ها با گذشت زمان شروع به گسترش و انبساط کرده و با یکدیگر همپوشانی پیدا کردند.

اکنون اخترشناسان برای نخستین‌بار به این نتیجه رسیدند که موفق به شناسایی سه نمونه از این حباب‌ها شدند. این حباب‌ها نقش فعال و مهمی در شکل‌دهی مجدد به جهان داشته و در گروهی از کهکشان‌ها با فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین رویت شده‌اند. یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان سه کهکشان ِ دوردست را شناسایی کردند که گویا اولین نورهای کیهان را منتشر کرده‌اند. قدمت این گروه کهکشانی که EGS77 نام دارد، تقریباً به ۶۸۰ میلیون سال نوری پس از بیگ بنگ باز می‌گردد (یعنی تقریباً ۵ درصد از عمر فعلی جهان که بالغ بر ۱۳.۸ میلیارد سال است). این گروه کهکشانی گویا با سه حباب پلاسما احاطه شده؛ یعنی این کهکشان‌های پیشرو شاید در امر یونیزه کردن ایفای نقش کرده و باعث پایان یافتن «عصر تاریک کیهان» شده‌اند.

«ویتال تلوی» محقق و یکی از نویسندگان مقاله حاضر در دانشگاه ایالتی آریزونا بیان کرد: «EGS77 حباب بزرگی به وجود آورده است که این فرصت را به نور میدهد تا سیاره ما حرکت کند. در نهایت، حباب هایی نظیر این در اطراف کلیه کهکشان ها پدید آمده و فضای میان کهکشانی را پر کردند. ماحصل آن، یونیزه شدن جهان و باز شدنِ راه برای نور به منظور سفر در تمامی نقاط جهان می‌باشد.»

محققان برای یافتن این کهکشان‌های باستانی، بخش کوچکی از فضا را با طول موج نور فرابنفش مورد بررسی قرار دادند؛ این نور از سوی نخستین ستاره‌های کیهان، انتشار یافته و از آنها با عنوان «نشر لیمن – آلفا» نیز یاد می‌کنند. نور با طول موج ۱۲۱.۶ نانومتر آغاز می‌شود، اما پس از حرکت به مدت میلیاردها سال در جهانی که انبساط پیدا می‌کند، به تدریج وارد دامنه فروسرخ می‌شود (یعنی ۷۰۰ نانومتر تا ۱ میلی‌متر). تلسکوپ‌های واقع در زمین این طول موج‌ها را به راحتی شناسایی می‌کنند.

اخترشناسان در بررسی آن بخش از فضا که در بالا اشاره شد، به طول موج‌های از ستاره‌های باستانی دست یافتند که محیط اطراف ستاره‌ها را یونیزه می‌کردند. محققان این مشاهدات را با داده‌های حاصل از تلسکوپ‌های زمینی مقایسه نموده و این مسئله را تایید کردند که کهکشان‌های مورد نظر حدوداً ۱۳ میلیارد سال نوری با سیاره ما فاصله دارند؛ لذا آنها دورترین گروه کهکشانی هستند که انسان تاکنون آنها را کشف کرده است. «جیمز رودز» یکی دیگر از نویسندگان مقاله از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت مریلند، گفت: «EGS77 نخستین گروه کهکشانی است که در حین زدودن این مِه کیهانی شناسایی شده است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در The Astrophysical Journal منتشر می‌شود.

ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: livescience.com

بیگ بنگ: اخترشناسان موفق به دسته‌بندیِ نشانه‌هایی از ۹ فلز سنگین در قالب نور فروسرخ شدند؛ منشاء این نور به ستاره‌های غول‌پیکر مربوط می‌شود. مشاهدات جدیدی که مبتنی بر این دسته‌بندی است، به محققان کمک خواهد کرد تا نقش ادغام ستاره‌های نوترونیِ دوتایی را در تاثیرگذاری بر ترکیب شیمیایی و تکامل راه شیری و سایر کهکشان‌ها به شکل بهتری درک کنیم.

مدتی پس از بیگ بنگ، جهان فقط حاویِ هیدروژن و هلیوم بود. بعدها عناصری از طریق همجوشی هسته‌ای در ستاره‌ها و رویدادهای بزرگی نظیر ابرنواختر یا ادغام ستاره‌های نوترونی دوتایی پدید آمدند. با این حال، جزئیات فرایندهای گوناگونِ دخیل در این رویدادها و نقش آنها کماکان به خوبی درک نشده است. درک بهترِ تکامل شیمیایی کهکشان‌ها به دانشمندان کمک خواهد کرد تا ببینند محیط غنیِ از عنصرِ سیاره‌ها چه روندی را در طول زمان طی کرده است. به ویژه، میتوان از فلزاتی سنگین‌تر از نیکل برای بررسی رویدادهای عظیمی مثل ادغام ستاره‌های نوترونی دوتایی استفاده کرد.

یک تیم تحقیق از دانشگاه توکیو، دانشگاه کیوتو سانیو و NAOJ از طیف‌سنج فروسرخ «WINERED» در تلسکوپ ۱.۳ متری آراکی واقع در رصدخانه اخترشناسی کویاما کیوتو استفاده کردند تا نشانه‌های فلزات سنگین را در ۱۳ ستارۀ غول‌پیکر ردیابی کنند. مشاهده ستاره‌های بزرگ و غول‌پیکر حتی اگر در فاصله دوری واقع شده باشند کار آسانی است، چون درخشندگی بالایی دارند. نور فروسرخ این مزیت را دارد که می‌تواند در آن دسته از مناطقی مورد مشاهده قرار بگیرد که ماده میان ستاره‌ای موجب انسداد نور مرئی می‌گردد.

هر عنصری که در ستاره‌ها وجود دارد، نشانه یا علامت متمایزی در نور آن ستاره ایجاد می‌کند؛ این کار با جذب طول موج‌های خاصی از نور انجام می‌شود. محققان طیف (اطلاعات جامع طول موج) ستاره‌ها را با یکدیگر مقایسه کردند؛ ستاره‌هایی که از لحاظ نظری دارای چندین خط جذب هستند. یافته‌های محققان نشان داد که ۲۳ خطی که توسط ۹ عنصر (از روی گرفته تا دیسپروزیوم) ایجاد شده بود، به راحتی می‌تواند مشاهده شود.

اخترشناسان بر پایه این نتایج توانستند مقدار این فلزات سنگین را در ستاره‌های دیگر اندازه‌گیری کنند تا تکامل و تنوع شیمیایی ستارگان راه شیری و سایر کهکشان‌ها را ترسیم نمایند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Astrophysical منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: scitechdaily.com

بیگ بنگ: بتازگی تیمی از اخترشناسان به منظور درک چگونگیِ ایجاد مولکول‌های فسفردار در مناطق ستاره‌زایی، به تجزیه و تحلیل مشاهدات تلسکوپ آلما پرداختند و نشانه‌های فسفر را از زایشگاه‌های ستاره‌ای تا دنباله‌دار‌های منظومه شمسی بررسی کردند.

به گزارش بیگ بنگ، فسفر یکی از عناصر لازم برای شکل‌گیری حیات است. در همین راستا اخترشناسان، منطقۀ ستاره‌زایی بنام «AFGL 5142» را بررسی کردند. همچنین آنها با استفاده از داده‌های مدارگرد روزتا به تحلیل دنباله‌دار چوریوموف پرداختند. مشاهدات گویای آن بود که مولکول‌های فسفردار با شکل‌گیری ستاره‌های غول‌پیکر به وجود می آیند. جریان گاز از ستاره‌های غول‌پیکر جوان، باعث ایجاد ِ شکاف‌هایی در ابرهای میان ستاره‌ای می‌شود. مولکول های فسفردار در دیواره‌های شکاف و در اثر فعالیت تکانه‌ها و تابشِ حاصل از ستاره‌های نوزاد به وجود می آیند. فسفر مونوکسید فراوان‌ترین مولکول فسفردار در این دیواره‌ها  است.

محققان معتقدند اگر دیواره‌ها دچار فروپاشی شده و ستاره‌ای پدید آید، به ویژه ستاره‌ای کوچکتر از خورشید، فسفر مونوکسید می‌تواند منجمد شده و در دانه‌های غبارآلود یخی به دام بیفتد که اطراف ستارۀ جدید هستند. حتی قبل از اینکه آن ستاره به طور کامل شکل گرفته باشد، آن دانه‌های غبارآلود می‌توانند گرد هم آمده و سنگ‌ها یا دنباله‌دارهایی را به وجود بیاورند؛ این دنباله‌دارها میتوانند فسفر مونوکسید را حمل کنند و نقش احتمالی برای پخش و گسترش حیات داشته باشند. از آنجایی که به احتمال زیاد دنباله‌دارها مقادیر عظیمی از ترکیبات آلی را با خود به زمین آوردند، فسفر مونوکسیدِ یافت شده در دنباله‌دار چوریوموف، رابطۀ میان دنباله‌دارها و حیات در زمین را قوت می‌بخشند.

دنباله‌دار یک جرم یخی است که غبار و گاز درون خود را بیرون می‌پاشد. بیشتر دنباله‌دارها در مدار بیضی شکل بزرگی به دور خورشید در گردش هستند. هر دنباله‌دار از یک هسته جامد سنگی که توسط ابری به نام گیسو احاطه شده، تشکیل می‌شود. دنباله‌دارها دارای یک یا دو دم نیز هستند. اما هیچ جای واضحی روی هستۀ دنباله‌دارها وجود ندارد که منشاء دم آنها را نشان دهد. یکی از بهترین تصاویر از جت‌های در حال انتشار این عکس است که فضاپیمای رباتیک روزتا در سال ۲۰۱۵ ثبت کرده است. این فضاپیما از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ به دور دنباله‌دار چوریوموف، چرخید و تصاویر زیادی گرفت.

این عکس توده‌های گاز و غبار را نشان می‌دهد که از مکان‌های مختلف هستۀ دنباله‌دار با نزدیکی‌اش به خورشید و در اثر حرارت آزاد می‌شوند. این دنباله‌دار دارای دو لوب برجسته است؛ لوب بزرگتر حدود ۴ کیلومتر وسعت دارد و لوب کوچکتر به وسعت ۲.۵ کیلومتر توسط یک گردن باریک به آن متصل شده است. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که تبخیر باید درون سطح دنباله‌دار رخ دهد تا جت‌هایی از غبار و یخ را به وجود آورد که بتوانیم آنها را در سطح ببینیم. دنباله‌دار ۶۷P در هر یک از چرخش‌های ۶.۴۴ ساله‌اش به دور خورشید، حدود یک متر از شعاعش را با انتشار جت‌ها از دست می‌دهد؛ این نرخ دنباله‌دار را ظرف هزاران سال کاملا تخریب می کند. در سال ۲۰۱۶، ماموریت روزتا با یک برخورد کنترل شده به سطح دنباله‌دار به پایان رسید. جزئیات بیشتر این پژوهش در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: apod , sci-news.com

در ایستگاه فضایی بین المللی ناسا با همکاری شرکت اکسیوم اسپیس قصد دارد تا کابینی را برای آموزش فضانوردان و آموزش توریستان و… راه اندازی کند و این کابین اختصاصی خواهد بود.

آژانس فضایی آمریکا خبر داده است که شرکت اکسیوم اسپیس (Axiom Space) که در هیوستون تاسیس شده، قرار است جزو اولین همکاران سازمان مذکور باشد که ایده اتاق‌ها و فضا‌های خصوصی را در ISS خلق می کند. این اتاق‌ها در قالب ماژول‌‌هایی به یکی از نود‌های ISS متصل می‌شوند و می‌توان از آن برای کار‌های مختلفی بهره برد.

کوشش ناسا در راستای تجاری‌سازی فضا، از چند سال پیش شروع شد و نام آن «اقتصاد مدار نزدیک زمین» انتخاب شده است. مدیر اجرایی ناسا در رابطه با همکاری این سازمان با شرکت اکسیوم اسپیس بیان کرده است:

تلاش‌های شرکت اکسیوم در رابطه با توسعه مقصدی تجاری در فضا، یکی از قدم‌های حیاتی ناسا در رابطه با نیاز‌های طولانی مدت به منظور آموزش فضانوردان، تحقیقات علمی و نمایش تکنولوژی در مدار نزدیک زمین به حساب می‌آید.

از همین رو ناسا و آژانس‌های فضایی کشورهای دیگر، احتمالا جزو اولین مشتری‌های اکسیوم اسپیس باشند. این کمپانی که توسط فضانورد پیشین ISS به نام مایکل سافردینی (Michael Suffredini) تاسیس شده، قرار است حداقل یک المان جدید به Node شماره دو ISS متصل کند. پیش از این، Node شماره دو به منظور مرکز ابزار آلات و مکانی برای خوابیدن فضانوردان استفاده می‌شد.

برنامه اکسیوم این است که راهی جدید در رابطه با تجاری‌سازی فضا ارائه کند تا محققین، تولید‌کنندگان و توریست‌های ثروتمند بتوانند با اهداف کاری یا تفریحی خود به مدار زمین سفر کنند. با این حال با وجود این که در حال حاضر این کمپانی در سر دارد تا افراد را به ISS ارسال کند، اقدامات آ

بیگ بنگ: بر اساس تحلیل‌های مستقل ناسا و اداره ملی اقیانوسی و جوی(NOAA)، دماهای سطحی جهانی زمین در سال ۲۰۱۹ از زمان ثبت گزارشات مدرن در سال ۱۸۸۰، دومین دماهای گرم در جهان بوده‌ است.

به گزارش بیگ بنگ، به طور جهانی، دمای سال ۲۰۱۹ دومین دماهای گرم در جهان پس از سال ۲۰۱۶ گزارش شده‌ است و روند گرمایش طولانی مدت زمین همچنان ادامه پیدا کرد: پنج سال گذشته گرمترین سال‌ها در ۱۴۰ سال اخیر بوده‌اند. بر اساس گزارش دانشمندان در موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا(GISS) در نیویورک، در سال گذشته، زمین ۱.۸ درجه‌ی فارنهایت (۰.۹۸ درجه‌ی سلسیوس) گرمتر از میانگین‌ سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ بوده است.

گاوین اسمیت مدیر GISS گفت: «دهه‌ی گذشته قطعأ گرمترین دهه بوده است. از دهه‌ی ۱۹۶۰ به بعد، هر دهه از دهه‌ی قبل گرم‌تر بوده است». از دهه‌ی ۱۸۸۰، میانگین دمای سطحی جهانی افزایش یافت و میانگین دما اکنون بیش از ۲ درجۀ فارنهایت بالاتر از اواخر قرن نوزدهم بالا رفته است (کمی بیشتر از ۱ درجه سلسیوس). عصر یخبندان اخیر تقریبأ ۱۰ درجه‌ی فارنهایت سردتر از دماهای پیش‌صنعتی بود.

دانشمندان با استفاده از مدل‌های آب و هوایی و تحلیل آماری داده‌های دمای جهانی نتیجه گرفتند که این افزایش غالبأ ناشی از افزایش انتشارات در جو کربن‌دی‌اکسید و گازهای گلخانه‌ای دیگرِ تولید شده در اثر فعالیت‌های انسانی می‌باشد. اسمیت گفت: «ما در سال ۲۰۱۵ بیش از ۲ درجه‌ی فارنهایت از مرز گرمایش عبور کردیم و احتمال برگشت وجود ندارد. این امر نشان می‌دهد که این روند مداوم است، نه اینکه به طور اتفاقی در اثر یک پدیده‌ی آب و هوایی رخ داده باشد: می‌دانیم که روندهای طولانی مدت با افزایش سطوح گازهای گلخانه‌ای در جو ناشی شده‌اند».

از آنجاییکه مکان‌های ایستگاه هوایی و شیوه‌های اندازه‌گیری با گذشت زمان تغییر می‌کنند، تفسیر میانگین اختلافات دمایی جهانی سالانه با عدم‌قطعیت همراه است. با در نظر گرفتن این مسئله، ناسا تخمین زد که میانگین تغییر جهانی سال ۲۰۱۹ تا ۰.۱ درجه‌ی فارنهایت و با سطح قطعیت ۹۵% دقیق است.

پویایی آب و هوا اغلب بر دماهای منطقه‌ای تأثیر می‌گذارد، بنابراین هر منطقه بر روی زمین مقادیر مشابهی از گرمایش را تجربه نکرده است. محققان کشف کرد که میانگین دمای سالیانه‌ی سال ۲۰۱۹ برای ۴۸ ایالت آمریکا سی و چهارمین دمای گرم است و آن را در رده‌ی «گرمتر از حد میانگین» قرار داده است. منطقه‌ی قطب شمال از سال ۱۹۷۰ به بعد بیش از سه برابر سریعتر از بقیه‌ی دنیا گرم شده است.

افزایش دما در جو و اقیانوس منجر به افت تودۀ مداوم در گرینلند و قطب جنوب و افزایش برخی از رویدادهای حاد مثل امواج داغ، آتش‌سوزی سریع و بارش شدید می‌شود. تحلیل‌های دمایی ناسا شامل اندازه‌گیری‌های دمای سطحی در بیش از ۲۰ هزار ایستگاه هوایی، مشاهدات مبتنی بر کشتی از دماهای سطحی دریا و اندازه‌گیری‌های دمایی از ایستگاه‌های تحقیقاتی قطب جنوب است.

این اندازه‌گیری‌های محلی با استفاده از یک الگوریتم تجزیه و تحلیل می‌شوند که فاصله‌های متغیر ایستگاه‌های دمایی در سراسر جهان و اثرات جزیره‌ی گرمای شهری که می‌توانند نتیجه‌گیری‌ها را منحرف کنند را در نظر می‌گیرد. این محاسبات باعث می‌شوند میانگین انحرافات دمای جهانی از دوره‌ی پایه‌ی ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ منحرف شود.

دانشمندان اداره ملی اقیانوسی و جوی از بیشتر داده‌های دمایی خام یکسانی استفاده کردند، اما با یک درون‌یابی متفاوت در مناطق قطبی زمین و مناطقی با داده‌های ضعیف. تحلیل آنها نشان می‌دهد که دماهای جهانی سال ۲۰۱۹ ۱.۷ درجه‌ی فارنهایت (۰.۹۵ درجه‌ی سلسیوس) بالاتر از میانگین قرن بیستم بودند. کل مجموعه داده‌ی دمای سطحی ناسا در سال ۲۰۱۹ و روش کاملی که برای محاسبه‌ی دما بکار برده شده و همچنین عدم‌قطعیت‌های آن در این سایت موجود است.

موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا(GISS) یک آزمایشگاه در بخش علوم زمین در گرینبلت ماریلند است. این آزمایشگاه وابسته به موسسۀ زمین دانشگاه کلمبیا و دانشکدۀ مهندسی و علوم کاربرد نیویورک است. ناسا از نقطه‌ی برتر منحصربفرد فضا برای درک بهتر زمین بعنوان یک سیستمِ بهم‌پیوسته استفاده می‌کند. این موسسه همچنین از اندازه‌گیری‌های هوایی و زمینی استفاده می‌کند و روش‌های جدیدی را برای مشاهده و مطالعه‌ی زمین همراه با داده‌های طولانی‌مدت و ابزار تحلیل کامپیوتری توسعه می‌دهد تا نحوه‌ی تغییر سیاره‌مان را مشاهده کند. ناسا این دانش را با جامعه‌ی جهانی به اشتراک می‌گذارد و با موسساتی در ایالات متحده و سراسر جهان کار می‌کند تا درک ما از سیاره‌ی مادری‌مان را بالا ببرد و از آن حفاظت کند.

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: NASA

بیگ بنگ: گاهی اوقات حتی مریخ‌نوردها بر روی مریخ نیز چنین منظره‌ای را تحسین می‌کنند. در اواخر نوامبر ۲۰۱۹، مریخ‌نورد کنجکاوی بر روی مریخ توقف کرد تا از محیط تاثیرگذار ِ اطرافش عکسبرداری کند.

یک منطقۀ تحسین برانگیز “بوت مرکزی” است، یک تپۀ مسطح و غیرعادی که چند روز قبل از اینکه این عکس گرفته شود، توسط این کاوشگر بررسی شده بود. در سمت راست، کوه شارپ در دوردست و قلۀ مرکزی پنج کیلومتریِ “دهانه گیل” که کنجکاوی درون آنها را کاوش می کند، قرار دارند. “کوه شارپ” که با سولفات پوشیده شده در این عکس رنگی با فیلتر قرمز به روشنی می‌درخشد. در سمت چپ، “خط الرأس ورا رابین” در سایه‌ای بسیار تاریک دیده می‌شود که قبلا توسط کنجکاوی بررسی شده است. در این نما مسیر حرکت چرخ کنجکاوی بخوبی دیده می‌شود، در پیش زمینه نیز ابزارآلات مریخ‌نورد رباتیک کنجکاوی قرار دارد. امسال، اگر همه چیز خوب پیش برود، ناسا یک مریخ‌نورد جدید به سیارۀ سرخ ارسال می‌کند. امروز می‌توانید به نامگذاری این مریخ‌نورد کمک کنید، اما فردا آخرین روز رای گیری است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: apod

راهپیمایی زنانه در پیش هم صورت گرفته بود و باری دیگر یک راهپیمایی فضایی زنانه دیگر رقم خورد. در ادامه جزئیات این راهپیمایی ۷ ساعته را در ادامه مطالعه کنید.

«کریستینا هاموک» (Christina Hammock) و «جسیکا میر» (Jessica Meir) ، دومین راهپیمایی فضایی تمام زنانه تاریخ را با موفقیت به ثبت رساندند.

هاموک و میر در این راهپیمایی که ۷ ساعت و ۲۹ دقیقه طول کشید، باتری قدیمی نیکل-هیدروژن پنل خورشیدی ایستگاه فضایی بین المللی تعویض نومدند و نمونه قدرتمندتر لیتیوم-یون را جاسازی کردند.

طول و عرض و ارتفاع باتری نیکل-هیدروژن به ترتیب برابر با ۱۰۱ در ۹۴ در ۴۸ سانتی متر بوده و ۱۶۵ کیلوگرم وزن دارد. باتری لیتیوم-یونی جدید نیز در حدود ۱۹۴ کیلوگرم است. بناستکل ۴۸ باتری نیکل-هیدروژن ایستگاه فضایی بین المللی با باتری لیتیوم-یون تعویض شوند.

نیم ساعت پس از شروع راهپیمایی، دوربین و چراغ کلاه هاموک از محل اتصال خارج شدند. البته راهپیمایی با اینکه نور کمتری بود ادامه یافت. این چالش مسبب به طول انجامیدن بیشتر این سفر به مدت نیم ساعت شد.

به تازگی میر رکورد ۳۰۰ روز در فضا را به نام خود ثبت کرد. این فضانورد ماه مارس سال گذشته میلادی به ایستگاه فضایی بین المللی آمد تا اولین مأموریت فضایی خود را انجام دهد. وی تا ماه فوریه ۲۰۲۰ در ایستگاه خواهد ماند. میر نیز اکتبر سال گذشته میلادی برای انجام اولین مأموریت شش ماهه خود به ایستگاه منتقل شد.

«میر» پس از اتمام راهپیمایی ضمن تبریک به ۱۳ فضانورد پروژه آرتمیس، از خدمات آنها به سفرهای فضایی انسانی ابراز خوشحالی کرد. نام هاموک و میر در لیست ۱۲ زنی که قرار است برای اولین بار در سال ۲۰۲۴ به ماه ارسال شوند، دیده می شود.

در اواخر مهر ماه امسال بود که این سفر فضایی صورت گرفت و در تاریخ ثبت شد.